We hebben het gehaald! Gisteren reden we het zoete Salzburg binnen, door de schone straten, langs de rivier met het kasteel, de kerken en de honderden toeristen die achter Mozart aan jagen. Salzburg smaakt zoet en bitter.

‘Onbehagen is geen gedachte, maar een gevoel’.

Onze Onno zegt het overtuigd.
We praten er al avonden over, aan tafel bij F4F. Onbehagen huist in een netwerk van onprettige woorden als ontevredenheid, afschuw, onlust en onvrede. Dat is wat anders dan Het Goede Fietsen dat we plegen te doen.
Vanavond bekent André echter persoonlijk welbehagen.

Het is half twaalf. Ik wil mijn Samsung S7 opladen, maar hij wil niet. ‘Er is vocht gedetecteerd. Als u wilt opladen moet de USB-poort droog zijn’. Zelfs mijn waterdichte S7 ontkomt niet aan overvloedig water vandaag.

We wisten het, de dinsdag zou nat kunnen worden. Het regende de hele nacht. Dus ook toen we opstapten voor een weinig imponerende etappe naar Bolzano.

Wie de film Patton heeft gezien kent de scene rond de inname van Messina op Sicilie in 1943.

De Amerikaanse generaal Patton en de Engelse generaal Montgomery rukken op naar de stad. Operatie Husky in volle gang. De rivalen en enorme ego’s willen allebei het eerst in de stad zijn.
‘Monty’ krijgt de makkelijkste route van opperbevelhebber Alexander.

De dag begon perfect. Terwijl wij in onze special edition Fausto Coppi-truitjes onze dagelijkse fietsrituelen afwerken, stond ze er ineens. In de neoclassicistische entree van ons hotel Imperio Romano (sic!), zo maar, een dame in het wit.