Klimaatverandering. We weten het allemaal: we’re running out of time. Oftewel: we leven op de pof. Wat je in Nederland dan doet, is met elkaar praten, overleggen, onderhandelen en een ‘deal’ sluiten. In dit geval gewoon een ‘breed maatschappelijk’ akkoord. Ook als BNA hebben voorzitter Veenstra en ik hiervoor getekend. Omdat wij denken dat daarmee het probleem is opgelost? No way. Maar wel omdat we denken dat het signaal belangrijk is:. Dat bleek ook wel uit de eerste reactie van Ed Nijpels, voorzitter van het Klimaatberaad.
Je zou het bijna vergeten dat we al bijna drie maanden over Moeder Aarde fietsen. Bijna, want ze heeft zich niet alleen getoond in al haar pracht, maar van zich laten horen en voelen. De oerkracht die altijd verwondering, bewondering en bescheidenheid oproept. Zoals gisteren, bij terugkomst in onze B&B in Taormina. Onze gloednieuwe ‘Etna’-shirtjes – gekocht in een hilarische bui – nog vers in een tasje, wandelen we het dakterras op. Daar zit onze gastvrouw met een verrekijker. Ze wijst op een oranje gloed. ‘Etna is active’. Na 18 maanden een eruptie. En wij zijn erbij!
Na Trondheim begint de zomer. Althans, voor ons en vele Noren. Vanmorgen vertrokken we uit Gjesteheim Havdahl – gerund door ‘Ik vertrek’- Nederlanders – in korte broek. Ja, de kolder in de kop van de beloofde zomer. We moeten even wennen. Geen regenjasje, geen driedubbele truitjes met Gore-tex, Isotherm of hoe het ook allemaal mag heten, geen water- en winddichte handschoenen, geen lange broek dus, geen overschoenen. We kraaiden van plezier, al was de bewolking in het begin nog dreigend. Er was iets onheilspellends aan…
