Mijn vogelaarsblik – altijd waakzaam, altijd berekend op waarnemen -, of lelijker: ‘spotten – is nu anders geprogrammeerd. Sinds enige weken zijn Jaap en ik al fietsend op zoek naar de eland (of ‘Elk’ in het Engels). Die stond in de folder, dus dat werd een makkie. Maar sinds de start op de Noordkaap zagen we vooral andere fauna.

We zagen net het weerbericht voor de komende week: regen alweer (WTF??!!). Vandaag was er echter een heerlijk zonbeschenen ritje. En toen, al pedalerend kwam hij ineens voorbij en reed even mee: Bob Ross. De held van het motivational painting, althans zo zou ik het noemen. Een cultfiguur, die ik jarenlang op AT5 zag. Een positivo. Precies wat wij nodig hebben als mental coach.

Tijdens ons noodzakelijke verblijf in Tromsö was er gelukkig Roland Garros. Er werd gebroken, gesmasht en vooral geserveerd. Prachtig geserveerd. Ik kom daar straks op terug, dat serveren. Het is niet de bedoeling u als lezer te vervelen met weer een lofdicht op de heerlijkheden van Noorwegen boven de poolcirkel. Maar heremenijnlief wat is het mooi! Vierentwintig uur per dag beschenen prachtlandschappen.