Stilte. Ruimte. Het is wat we normaal op onze tochten door het Groene Hart zoeken. En het is hier het eerste dat opvalt als we de Etna beklimmen. De berg die liefkozend Mongibello wordt genoemd, wat niet mooie berg, maar bergberg zou betekenen. Hij pronkt op onze speciale Etna shirts naast het wapen van Sicilië: de driebenige Medusa, met drie korenaren. We zouden best een extra been kunnen gebruiken: we gaan de Etna op vanuit Taormina. Op ons netvlies een profiel van 0 naar 1832 meter. Ruim 30 kilometer klimmen. Als dat maar goed gaat, na de eruptie van de afgelopen dagen….
Het terrasje in Marina de San Vito is een heerlijk theater. We worden blij van de scenes, de mensen en de enorme levendigheid. Dat geeft troost na twee dagen fietsen langs de Adriatische kust. Vanaf Rimini naar Pescara rijgt een dunne strook lelijkheid, smerigheid en troep zich in een fatale omhelzing met toerisme, als een rioolprop aan elkaar. Verrotting waarin je als fietser soms bijna verzuipt. Koffie dus maar. “De infrastructuur in dit land is totaal verouderd, het hangt met touwtjes aan elkaar’, concluderen wij in onze plastic stoeltjes. Op dat moment weten we niet dat ongeveer tegelijkertijd de brug in Genua instort, met verschrikkelijke gevolgen.
Er wordt wat gekanteld in Nederland en daarbuiten. Ook kantelpunten zijn aan de orde van de dag. En meestal zorgelijk. Zo lees ik op de NOS-website dat wetenschappers waarschuwen dat het kantelpunt voor ons klimaat op 2 graden met rasse schreden nadert. Als we niks veranderen volgt de ‘hittetijd’, met ‘Hothouse Earth’ als schrikbeeld. Poeh! Op onze eigen manier hebben wij in de afgelopen 4700 kilometer de schrik van ons eigenste kantelpuntje gehad. Je kon het zelfs gewoon aanwijzen. Bij Trondheim!.
In het fietsen wil je in de goeie vlucht of ontsnapping mee zitten. Om te winnen, uiteraard. Jaap en ik fietsen van de Noordkaap naar Malta zonder dat soort verlangens. Het is ‘slow biking’, soms stevig aanpoten hoor, maar wel met als doel om te genieten en met Het Goede Leven bezig te zijn. Die goeie vlucht of ontsnapping krijgt soms een akelige bijsmaak als je het over iets anders hebt: vluchtelingen.
