Go with the Flow on #Ethelday (5th of July 2017)

Vandaag was het #Ethelday. Een door RIBA-president Jane Duncan geëntameerd idee om het eerste vrouwelijke lid van de RIBA, Ethel Mary Charles (1871-1962), te eren. Er was vandaag een speciale bijeenkomst voor genodigden. Ik mocht ook binnen.

“Let’s honor those on whose shoulders we are standing” riep de immer felle RIBA-voorzitter in een korte, maar strijdvaardige speech. In één beweging was het dus ook ‘The International Women in Architecture-day’.  “It’s just not right that so little women are at the top of our profession”. Ik knikte naar deze kleine, grote vrouw. Ons eerste BNA-lid Margaret Kropholler werd pas in 1940 lid. En dan ook nog omdat haar man Jan F. Staal stierf. Joep Habets zocht uit dat ze – shame on us – als ‘’wed. M. Staal-Kropholler’ staat vermeld. Enfin, times are a’changing en de BNA zingt nu een ander lied, aangevoerd en -vuurd door onze voorzitter Nathalie de Vries. Nathalie en Jane vonden elkaar, gingen op de foto en ik zag – als man – dat het goed was.

En een reeks bijzondere vrouwen passeerde de revue. Vrouw 1 was RIBA-medewerker Emmanuelle Meunier, al even klein en kordaat als haar voorzitter, die ik sprak over de internationale samenwerking. Een gewone vrouw, met ongewone inzet. Vrouw 2 stond verdekt opgesteld. In de hoek had Nathalie namelijk een andere Real Big Woman ontdekt, haar ‘jeugdheldin’ Eva Jiricna, van het gelijknamige architectenbureau. Een frèle dame van in de zeventig, in knaloranjeroze pakje, blonde haren, scherpe blik. En een oeuvre -vooral die glazen trappen – om U tegen te zeggen.

Nathalie bekende dat ze voor haar vroeger naar Londen afreisde. Ze hield een geestig, strijdvaardig betoog. Onlangs kreeg ze in Praag een nieuw ‘baantje’ aangeboden. Om daar het masterplan te doen. ‘Als ik op mijn leeftijd – een issue, dat wel (FS) – nog zo’n baan kan krijgen, dan kunnen jullie, geweldige vrouwen ook een nieuwe carrière beginnen!’. Een ranke grootheid, die op de schouders van Ethel was geklommen. De al even sterke Alison Brooks (54) maakte het tableau feminin compleet: ‘we can change architecture’.

U denkt dat aan deze ‘catwalk’ geen einde komt? Inderdaad, want een spontane ontmoeting met Magda Mostafa, architect in Caïro, maakte het echt compleet. Een oude bekende van onze voorzitter. En een verhaal over hoe een moderne, sterke vrouw, architect, professor, zich staande houdt in deze onnoemelijk ingewikkelde en vrouwonvriendelijke stad. Zij troonde drie piepjonge studentes met haar mee, die vol bewondering MVRDV’s Nathalie de Vries een handje gaven en bijna wilden buigen. Een spontane discussie en weer drie vrouwen die op de schouders kunnen springen.