Berekeningsfout (#Nordkapp-Malta)

De hele dag dezelfde melding. Mijn Garmin – de fiets TomTom – toont in een blauw balkje voortdurend: berekeningsfout. Terwijl ik toch echt heerlijk onderweg ben. Zo’n woord gaat met iedere pedaaltred in je hoofd malen. Hoezo berekeningsfout? De juiste route staat erin – Rotsund-Tromsö – de juiste kaart is gedownload. Wie is hier nu helemaal fout, meneer Garmin? Over een berekeningsfout, een spookhuis en De Brug….

Vlak na het veerpontje zie ik het bordje Tromsö 49 km. Dat is Noorse informatie, dus die klopt. Ondertussen lopen de getallen door. Ik draai 36 x 24, mijn hartslag is rustig 122, ik zie de kilometers weglopen, 19,2, 19,3. ik stijg 3,5 %. Hoezo berekeningsfout? Wel 20 satelieten staan tot je beschikking en jij bent het spoor bijster? Ik voel de wind, die de calorieen aanspreekt. Een kramsvogel vliegt voor mij langs, roept ‘tsjakka!’ zoveel fraaier dan Ratelband. De machtige bergen voorbij Breivikeidet – ja, die naam, van de man die wreed berekenend was – lachen hun schoonheid bloot tussen de wolken. Ik zou willen juichen, maar er zit een steentje in mijn schoen: een berekeningsfout. Zit ik op de foute route? Nee, onmogelijk. Is de Garmin zèlf de kluts kwijt? Links en rechts speur ik de toendra-achtige vlaktes af. Op zoek naar een eland. Where is the elk? Ik had erop gerekend. Dat is de enige fout. Op deze gewone reisdag.

’s Ochtends vertrokken we uit een merkwaardig verlaten huis in Rotsund. Een hotel, zonder hotelier. Ook daar een misrekening. Hij kon er niet zijn, maar we konden erin. De deur was open. Het grote huis leeg, half ingericht, met grote ruimtes, die vooral afwezigheid suggereren. Geen ziel. Een plots gekraak. Een windstoot. De salon kijkt uit op een typisch functioneel bedrijfsgebouw. De firma kweekt zalm in de indrukwekkende fjord die zich achter het gebouw uitstrekt. De vlag staat strak, is gehalveerd. De flarden hanger eraan. Getart door de poolwind? Beneden kraakt het. Er is een kelder. nog meer ruimtes. De klok tikt, maar loopt niet. De grote wijzer blijft steeds hangen om 9 over half 8. Wat is hier toen gebeurd?, denk je onwillekeurig. Langzaam voel je jezelf deel worden van een Scandinavische Nefflix-serie. Er klopt iets niet. Voor het huis scharrelt een koperwiek in een afvoerbuis. Met wilde bewegingen. Alert. Het ongemak neemt dan plots een wending naar een glimlach. Het huis blijkt werkende wifi te hebben, de verwarming loeit en er is thee en warm water. We eten al snel ‘Adventure Food’ (Expedition quality) uit een pakje. Geen crimi-plot, dus.

Ik bedenk dit op de fiets, die met een berekeningsfout rondrijdt tussen Breivikeidet en Tromsö, dat nog 38 km weg blijkt. Dat zegt diezelfde Garmin, die volhardt in een berekeningsfout. Zou onze hele reis een berekeningsfout zijn? Bedoelt dit apparaat dàt? Is dit een waarschuwing van gene zijde? Wie gaat er nou met een fiets en 23 kg bagage sjouwen door Europa? Berekeningsfout. Zo’n term die langzaam een verwoestende invloed heeft op de pastorale waar je doorheen fietst. Het leven is één grote berekeningsfout. Althans, als je hoopt op zekerheden. Zelfs in het mini-universum van fietsroutes bestaan die niet. Als ik de vallei heb bedwongen – af en toe tegenwind, een hagelbuitje, een zonnestraal – verdampt het ongemak. Het geluk hier te mogen fietsen, nu even alleen, omdat Jaap ziek is. Ik buig af in noordelijke richting naar Tromsö. Druk op het blauw balkje ‘berekeningsfout’. Het balkje verdwijnt! Er gebeurt verder niets. Behalve dat de wind niet zuidelijk, maar noordelijk blaast. Dat had de app Windy anders berekend. Als ik op de magistrale brug van Tromsö fiets, weet ik dat het goed was. Fout of niet.